Kwiecień: Filmy DKF 16mm

Kino KDK (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W kwietniu zobaczyć będzie można filmy: "Melinda i Melinda”, „W stronę morza”, "Kontrolerzy" oraz "Dom z piasku i mgły". Bilety w cenie tylko 6 zł. Do nabycia także karnet na wszystkie filmy w cenie 20 zł.

Melinda i Melinda

7 kwietnia (czwartek), godz. 19.00
USA, 2004, 101 min.
Reżyser: Woody Allen
Wykonawcy: R. Mitchell, W. Ferrell, J. L. Miller, C. Savigny

Tytułowa Melinda – urocza, piękna i głęboko nieszczęśliwa dziewczyna, która cierpi z powodu miłosnego niespełnienia – jest postacią fikcyjną. Na użytek kawiarnianej zabawy wymyślają ją dwaj dyskutujący ze sobą pisarze. Jeden, z racji pogodnego usposobienia, pisze dowcipne, kończące się happy endem teksty, drugi postrzega świat w czarnych barwach, zarażając wrodzonym pesymizmem wszystkich swoich bohaterów. W zależności od kaprysu i weny obu artystów Melinda Allena przeżywa albo katusze, upatrując skutecznego rozwiązania swoich erotyczno-egzystencjalnych problemów w szybkim samobójstwie, albo beztrosko daje się porwać wirowi pożądania, sprytnie unikając zastawionych przez los pułapek.

Radha Mitchell – kolejna po Mii Farow muza Allena – spisuje się w podwójnej roli znakomicie, ani przez chwilę nie dając widzom odczuć, że jest tylko marionetką. W rezultacie ta wielopoziomowa gra między artystami i ich bohaterką sprowadza się do prostej konkluzji: życie tak samo jak fikcja stanowi odbicie lęków tych, którzy je kreują.

W "Melindzie" znajdziemy też wiele dobrze znajomych Allenowskich wątków - potrzeba, ale i nietrwałość uczucia, pokusa zdrady, niemożność porozumienia.

W stronę morza

14 kwietnia (czwartek), godz. 19.00
Hiszpania/Francja/Włochy, 2004, 125 min.
Reżyser: Alejandro Amenabar
Wykonawcy: J. Bardem, B. Rueda, L. Duenas, M. Rivera

Alejandro Amenábar opowiada autentyczną historię Ramóna Sampedro z wioski w hiszpańskiej Galicji, który w latach 90-tych walczył o “godną śmierć”.

Pięćdziesięciokilkuletni Ramon od 30 lat przykuty jest do łóżka po tym, jak wskutek niefortunnego skoku do morza został niemal całkowicie sparaliżowany. Jest już zmęczony - swoimi ograniczeniami, swoim uzależnieniem od innych, całą swoją sytuacją. Chce umrzeć. Zaczyna więc zabiegać o prawo do dysponowania swoim życiem. Jego decyzja była aktem przemyślanym. Nie stało za nią fizyczne cierpienie, ale niezgoda na uwięzienie w martwym ciele. Chciał je porzucić w majestacie prawa, w otoczeniu drogich sercu ludzi. Ich stanowiska, niezależnie od przyszłego wyroku sądowego, były rozbieżne. José, starszy brat bohatera, prosty farmer wyznający tradycyjny kodeks wartości, nie może sobie wyobrazić zabójstwa pod swoim dachem. Zacna bratowa, która przez te wszystkie lata troskliwie pielęgnowała szwagra, nie jest w stanie przyłożyć ręki do jego unicestwienia. Sędziwy ojciec nie może pojąć, że przyjdzie mu “przeżyć” własnego syna, w dodatku na jego własne życzenie... Rzeczniczką Ramóna staje się Julia, nieuleczalnie chora prawniczka z Barcelony, która jak nikt rozumie jego położenie. I jest jeszcze Rosa, młoda robotnica z pobliskiej fabryki, samotna matka, która pod wpływem telewizyjnej audycji z udziałem Ramóna próbuje za wszelką cenę przeciągnąć go na stronę życia.

Film 32-letniego hiszpańskiego reżysera, choć niosący wyraźne przesłanie, czerpie swoją moc z pokazywania całej złożoności sytuacji. Amenábar, choć oddany “swojej” sprawie, mnoży pytania, dopuszcza do głosu różne opcje.

Obraz nagrodzono Oscarem i Złotym Globem w kategorii najlepszy film zagraniczny i Srebrnym Lwem podczas MFF w Wenecji, Javiera Bardema odgrywającego Ramona uhonorowano jako najlepszego aktora Feliksem i Kryształową Gwiazdą MFF w Wenecji, zaś Alejandro Amenábar otrzymał Felixa jako najlepszy reżyser.

Kontrolerzy

21 kwietnia (czwartek), godz. 19.00
Węgry, 2003, 105 min.
Reżyser: Nimrod Antal
Wykonawcy: S. Csanyi, Z. Mucsi, C. Pindroch, S. Badar

Akca filmu "Kontrolerzy" rozgrywa się w podziemiach - w metrze. Na pierwszym planie mamy codzienną pracę kontrolerów. Stanowią oni menażerię nadzwyczaj barwną, prawdziwą galerię dziwaków i życiowych niewydarzeńców. Najpierw odprawa u szefa-gbura przekonanego, że pracownicy są jego własnością, potem leniwe szwendanie się po peronie i w końcu start: kontrolerzy wsiadają do wagonów. Jednym z inspektorów jest tajemniczy młody człowiek Bulcsu, który praktycznie nie opuszcza tego mrocznego terytorium, po dniu pracy w metrze śpi na dworcowych ławkach. W tle historii Bulcsú przewija się wątek tajemniczych zabójstw - w metrze giną kolejni pasażerowie wpychani pod koła pociągów przez mężczyznę w kapturze.

Przy wszystkich swoich czysto rozrywkowych walorach "Kontrolerzy" są filmem niebłahym, wielowymiarowym, niepozbawionym tajemniczości, otwartym na rozmaite interpretacje. Podziemny świat jest osobliwą miniaturą świata właściwego. Antal miesza gatunki, często bez zaznaczania wyraźnych granic porzuca poetykę kina grozy na rzecz baśniowego melodramatu, by kilka scen później zaskoczyć komediowymi gagami.

Film otrzymał Nagrodę Publiczności na Warszawskim Festiwalu Filmowym oraz honorową Złotą Palmę w Cannes.

Dom z piasku i mgły

28 kwietnia (czwartek), godz. 19.00
USA, 2003, 126 min.
Reżyser: Vadim Perelman
Wykonawcy: J. Connelly, B. Kingsley, R. Eldard, S. Aghdashloo

Poważny i ambitny, zdecydowanie niehollywoodzki - posępny w tonacji i nie bawiący się w happy endy - film Vadima Perelmana z brawurowymi kreacjami Jennifer Connelly, Bena Kingsleya i Shohreh Aghdashloo.

Młoda kobieta, niepijąca alkoholiczka pogrążona w depresji po odejściu męża, zostaje - wskutek pomyłki urzędu skarbowego naliczającego jej nienależne podatki - wyeksmitowana ze swojego malowniczo położonego domu odziedziczonego po ukochanym ojcu. Kupuje go pochodzący z Iranu pułkownik Behrani, który po upadku reżimu, zmuszony do opuszczenia kraju, wraz z rodziną przyjechał do USA. Aby utrzymać dawny status finansowy, w nocy pracuje jako kasjer w sklepie, w dzień zaś w grupie remontującej autostradę. Pomysł Behraniego na dalsze życie jest prosty: za niemal całe oszczędności kupuje dom na komorniczej aukcji, remontuje go, a następnie sprzedaje z zyskiem. Dla niego i jego rodziny dom jest spełnieniem marzeń o dobrobycie i bezpieczeństwie w obcym kraju. Dla Kathy dom jest jedynym gwarantem i tak już mocno zachwianego poczucia bezpieczeństwa, podstawą wiary w powrót do normalności, stanowi także wielką wartość sentymentalną, nic dziwnego więc, że podejmuje walkę o jego odzyskanie. Coraz bardziej zażarty, niemal samonapędzający się konflikt narasta aż do przejmującego, tragicznego finału.

Reżyser nie opowiada się za żadną ze stron, obie mają podobne potrzeby, pragnienia, tęsknoty. Udowadnia, że czasem na drodze do spełnienia marzeń, zagładę może nam przynieść nie nasza nienawiść, ale właśnie nasze nadzieje.

Film uzyskał trzy nominacje do Oscara '2004 dla najlepszego aktora pierwszoplanowego (Kingsley), aktorki drugoplanowej (Aghadashloo) i za muzykę (James Horner).

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl