1-7.02: Nowe Horyzonty - Festiwal Filmowy

Objazdowa prezentacja filmów składających się na cykl Nowe Horyzonty odbędzie się w Krośnie w dniach 1 - 7 lutego 2002 r. w kinie KDK.

Przedstawiciele firmy Gutek Film spośród setek filmów pokazywanych na międzynarodowych festiwalach wyselekcjonowali te, które za sprawą swojej niezwykłej formy i siły ekspresji nie pozwalały o sobie zapomnieć. Przy skrajnie odmiennych środkach wyrazu, jedno łączy wszystkie te obrazy. Gdziekolwiek były pokazywane, wszędzie budziły skrajne reakcje i emocje, rodziły polemiki i dyskusje, wywoływały zachwyty i protesty. Twórcy imprezy twierdzą, że Nowe Horyzonty nie są kolejnym przeglądem, festiwalem, czy retrospektywą. "Nowe Horyzonty zostały pomyślane jako ekspozycja - wystawa ruchomych obrazów - rozciągnięta w czasie (co miesiąc chcemy dodawać do niej nowy tytuł) i przestrzeni (każdy reżyser pochodzi z innego zakątka świata)."
Poniżej przedstawiamy terminarz oraz opisy filmów, które będzie można zobaczyć w krośnieńskim kinie KDK w ramach Nowych Horyzontów.

Requiem dla snu

Scenariusz i reżyseria: Darren Aronofsky, USA 1999, 94 min.

Requiem dla snu, filmowa adaptacja powieści Huberta Selby'ego Jr., to dantejska wyprawa czwórki bohaterów do piekła złudzeń i głęboko skrywanych pragnień. Hipnotyczna opowieść o ludziach tęskniących za miłością i aprobatą. To film o samotności i zagubieniu, miłości i nadziei na rozpoczęcie nowego życia. Reżyser pokazuje nie tyle działanie poszczególnych używek na bohaterów, co zajmuje się samym zjawiskiem uzależnienia i jego przerażającymi skutkami. Darren Aronofsky przechodząc ze spokojnych planów ogólnych do agresywnego ciętego montażu, stopniuje narastanie emocji, sprawiając, że świat przedstawiany na ekranie rozpada się na coraz drobniejsze cząsteczki.

Uniesie nas wiatr

Scenariusz i reżyseria: Abbas Kiarostami, Iran/Francja 1999, 118 min.

Najnowszy obraz twórcy Smaku wiśni (1996) nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes. Film zdobył Nagrodę Główną Jury i Nagrodę Krytyki Filmowej FIPRESCI na festiwalu filmowym w Wenecji w 1999 roku. Abbas Kiarostami, wielki mistrz kina irańskiego, w swoim kontemplacyjnym dziele Uniesie nas wiatr, opowiada, posługując się przy tym aluzjami, niedopowiedzeniami, sugestiami, o naturze czasu i chwili teraźniejszej.

julien donkey-boy (Dogma 6)

Scenariusz i reżyseria: Harmony Korine, USA 1999, 94 min.

Nakręcony bez scenariusza, cyfrowymi kamerami julien donkey-boy jest pierwszym amerykańskim filmem zrealizowanym według zasad Dogmy’95. Korine świadomie porzucił utarte ścieżki współczesnego kina, próbując poszerzyć środki ekspresji filmowej. Udało mu się ukazać przekonywujący i przejmujący obraz świata widziany oczami głównego bohatera, cierpiącego na schizofrenię.

Dive Bar Blues

Scenariusz i reżyseria: Christopher Doyle, Hongkong/Japonia 1999, 90 min.

Dive Bar Blues to reżyserski debiut stałego operatora Wong Kar-Waia. Traktat o pamięci i zapominaniu. Manifest kina artystycznego, kina opartego na obrazie i emocjach, gdzie treść fabularna jest tylko osnową dla fascynujących obrazów. Kolaż zbudowany z nastrojów, wspomnień i ulotnych wizji.
"Film o bliskości i oddaleniu, rzeczach codziennych i marzeniach. Akcja rozgrywa się w barze w Hongkongu, Tokio, wiosce na Okinawie, w świecie intensywnych przeżyć wizualnych, które poprowadzą głównego bohatera ku spokojnemu morzu, tak jak kino powinno prowadzić nas na koniec świata i unieść kilka kilometrów nad ziemię. Zrobiłem film o spotkaniu absurdalnego życia, o którym szybko zapominamy i pięknych chwil, które chcemy zapamiętać na zawsze, o spotkaniu pamięci z tym, co zapomniane." - Christopher Doyle

Pieśni z drugiego piętra

Scenariusz i reżyseria: Roy Andersson Szwecja/Dania/Norwegia 2000, 98 min.

Pierwsze po 25 latach dzieło szwedzkiego reżysera.Film składa się tylko z 46 ujęć, pozornie ze sobą niepowiązanych, opartych na wolnych skojarzeniach, będących metaforą ludzkości na przełomie wieków. Reżyser kreśli obraz bezimiennego, bezdusznego miasta, które na skutek nieokreślonego krachu gospodarczego pogrąża się w chaosie i szaleństwie.
Pieśni z drugiego piętra są surrealistyczną wizją naszej współczesności. To obraz przepełnionego marazmem świata, który wraz z nastaniem nowego tysiąclecia wpada w coraz większą paranoję, absurd i szaleństwo. Z drugiej strony jednak, Andersson, wykorzystując elementy pastiszu, opowiada o ludzkiej wrażliwości, wstydzie i żalu. Mówi o potrzebie miłości i o wiecznej tęsknocie za przyjaźnią.

Dziewięć żywotów Tomasa Katza

Scenariusz i reżyseria: Ben Hopkins W. Brytania 2000, 90 min.

To zwariowana, surrealistyczna, trochę bunuelowska wizja końca świata. Film jest efektowną mieszanką stylów oraz kilku gatunków filmowych: komedii, filmu czarnego, policyjnego thrillera i fantastyki. Są tu fragmenty w stylu kina niemego niemieckiego ekspresjonizmu, surrealistyczne obrazy przypominające Głowę do wycierania Lyncha, czy ostrą satyrę polityczną w duchu Monty Pythona.

Portret podwójny

Scenariusz i reżyseria: Mariusz Front Polska, 2001, 109 min.

Uchwycona na taśmie filmowej poezja i proza związku mężczyzny i kobiety: młodych ludzi, żyjących w Warszawie na przełomie wieku.

Źródła: Gutek Film, Stopklatka