Kwiecień: Filmy DKF 16mm

Kino KDK (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W kwietniu zobaczyć będzie można filmy wyreżyserowane przez Andrieja Tarkowskiego: „Andriej Rublow”, „Zwierciadło” oraz „Stalker”. Bilety w cenie tylko 6 zł. Do nabycia także karnet na wszystkie filmy w cenie 15 zł.

Andriej Tarkowski (1932-1986)

Reżyser, scenarzysta, aktor. Uprawiał w ZSRR kino jawnie autobiograficzne i antytotalitarne w czasach, gdy marksizm eksponował masowość. Chciał być reżyserem - autorem, nie wyrobnikiem. Dbał o to, by ścieżka jego życia była zgodna z wartościami prezentowanymi w filmie. W krótkim czasie zyskał więc w ZSRR niezaszczytne miano reżysera wyklętego. W swoim kraju bywał bezradny wobec cenzury, bywał bezrobotny - za granicą okrzykiwano go największym objawieniem, rozpowszechniano jego filmy na nielegalnych projekcjach i zachwycano się jego nowatorskimi zabiegami w narracji filmowej. Jego intymną twórczość często charakteryzowano jako kino metafizyczne, poetyckie, religijne.

Andriej Rublow

6 kwietnia (czwartek), godz. 19.00
ZSRR, 1969, 205 min.
Reżyser: Andriej Tarkowski
Wykonawcy: A. Sołonicyn, I. Łapikow, N. Grińko

Obraz opowiadający losy najwybitniejszego malarza ikon w średniowiecznej Rusi. Żył w XV wieku, w czasach okrutnej i mrocznej epoki walk między książętami, krwawych najazdów tatarskich, chłopskich buntów, epidemii i głodu. Film opisuje w ośmiu rozdziałach wędrówkę Rublowa przez Ruś, podczas której jest świadkiem okrucieństw, zbrodni i mordów. Umacnia to jego moralność, nadaje głębszy sens jego sztuce i pozwala nawiązać kontakt duchowy z ludźmi i światem.

To imponujące przedsięwzięcie, będące znakomicie naszkicowanym freskiem schyłkowego średniowiecza i początku odrodzenia, podejmuje jednocześnie wielki filozoficzny dyskurs na temat roli artysty w swej epoce. W 1969 r. film otrzymał nagrodę FIPRESCI w Cannes.

Zwierciadło

20 kwietnia (czwartek), wyjątkowo godz. 20.00!
ZSRR, 1974, 106 min.
Reżyser: Andriej Tarkowski
Wykonawcy: F. Jankowski, I. Daniltsew, O. Jankowski

Najbardziej osobisty film Andrieja Tarkowskiego, rosyjskiego mistrza kina artystycznego. To spowiedź z własnego życia. "Wszystkie epizody miały miejsce w historii mojej rodziny. Wszystkie, co do jednego" - powiedział reżyser.

Film fabularny – w konwencjonalnym rozumieniu tego określenia – to nie jest. „Zwierciadło” jest intymnym zapisem pewnego stanu świadomości, którzy rządzi się nie tyle przejrzystymi zasadami: początek, środek i koniec, co paralogiką wspomnień, wyobraźni, marzenia i snu. To właściwie poemat filmowy.

Podmiotem całości jest Autor – najprawdopodobniej sam Tarkowski – którego nigdy nie widzimy w kadrze. Działa on w narracji poprzez spokojny i uroczysty monolog prowadzony zza kadru. To on zaprasza do podroży w czasie – w tym przez historię Związku Radzieckiego i swojego własnego życia. Drugim przewodnikiem są wiersze ojca reżysera – poety Arsenija Tarkowskiego, czytane przez niego samego.

Tarkowski zostawia widza w stanie dziwnym. To mieszanina zachwytu, podziwu, ale też całkowitej, wręcz dziecinnej bezradności wobec bogactwa przekazu. Pozostaje poddanie się strumieniowi obrazów i dźwięków. Reżyser stawia przed widzem wysokie wymagania, ale też odpłaca mu w sposób wyjątkowy.

Stalker

27 kwietnia (czwartek), godz. 19.00
ZSRR, 1979, 171 min. Reżyser: Andriej Tarkowski
Wykonawcy: A. Kajdanowski, A. Sołonicyn, N. Grińko

Film jest refleksją o prawdziwych wartościach ludzkich, o dążeniu do ideału i niebezpieczeństwach czających się na tej drodze.

„Stalker” to określenie przewodnika, który przez Zakazaną Strefę prowadzi Pisarza i Profesora do tajemniczej Komnaty, gdzie spełniają się marzenia. Kim jest tytułowy bohater filmu? Pisarz powiada o Stalkerze – „jurodiwyj". W języku polskim termin „jurodiwyj” przekładany jest zwykle przez określenia „szaleniec Chrystusowy” lub „żebrak szalony miłością Chrystusa". „Jurodstwo” to specyficzna, typowo rosyjska droga do świętości. Jurodiwyj ujawnia wady i grzechy ludzi, nie przywiązując najmniejszej wagi do zasad zachowania przyzwoitości i obowiązujących manier. Zapłatą za prawo do demaskowania jest pełne zniewag życie. Szaleńcy Chrystusowi stali długi czas ponad prawem ciesząc się olbrzymim szacunkiem prostego ludu i carów.

„Stalker" otrzymał Nagrodę Specjalną jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes (1982), Nagrodę FIPRESCI na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Trieście (1981), nagrodę krytyki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Madrycie (1981).

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych:
www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl