Styczeń: Filmy DKF 16mm

Kino KDK (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W styczniu zobaczyć będzie można filmy: "Kupiec wenecki", "Zakochany Paryż", "Hawana - miasto utracone" oraz "Słoneczne miasto". Bilety w cenie tylko 6 zł. Do nabycia także karnet na wszystkie filmy w cenie 20 zł.

Kupiec wenecki

4 stycznia (czwartek), godz. 19.00
USA, Włochy, Luksemburg, Wielka Brytania, 2004, 138 min.
Reżyser: Michael Radford
Wykonawcy: A. Pacino, J. Irons, J. Fiennes, L. Collins

Szekspirowski "Kupiec wenecki" nie miał szczęścia do kina. Dla Hollywoodu problemem jest Shylock - żydowski lichwiarz. Jak tu nie uwikłać się w antysemityzm? Radford robi wszystko, aby jego film był bardziej wypowiedzią o antysemityzmie niż antysemicką.

Tytułowa postać, wenecki "biznesmen" Antonio, pożycza (a właściwie poręcza pożyczkę) od Shylocka niebagatelną kwotę 3000 dukatów pod niecodziennym warunkiem: w przypadku niemożności jej zwrotu "zapłaci" jednym funtem swojego ciała. Pieniądze te przeznaczone są dla młodocianego przyjaciela (a zapewne i kochanka) Antonia Bassanio, który potrzebuje ich, wybierając się w konkury do urodziwej dziedziczki Portii. Sprawy przybierają zły obrót, gdy interesy Antonia załamują się (wskutek zatonięcia statków z jego towarem), zaś Shylock wpada we wściekłość po ucieczce z domu (wraz z majątkiem) córki Jessiki...

Trudno uczynić z Shylocka postać sympatyczną – jego imię przeszło zresztą do angielszczyzny w znaczeniu bezdusznego wierzyciela długów. Ale w filmie Radforda, w którym słowo „Żyd” rzucane jest jak obelga, a szlachetni chrześcijanie plują żydowskim mieszkańcom w twarz, Shylock nie jest jednak postacią jednowymiarową. Jest okrutną karykaturą, ucieleśniającą antysemickie stereotypy ale posiada też rys tragizmu, jest postacią ludzką, mającą swoje racje, cierpiącą.

To, że są w filmie Radforda momenty wielkie, jest przede wszystkim wynikiem odważnego godzenia sprzeczności i przyciągania się przeciwieństw. Współczesność spotyka się z historią, teatr z kinem, miłość z nienawiścią, piękno z brzydotą, a wszystko to składa się w oryginalną, twórczą wobec pierwowzoru całość. To, co udało się z Szekspirowskiej komedii ocalić, plus wielki Al Pacino i znakomity Jeremy Irons wystarcza, by uznać film za jedną z najciekawszych w ostatnich latach szekspirowskich ekranizacji.

Zakochany Paryż

11 stycznia (czwartek), godz. 19.00
Francja, 2006, 120 min.
Reżyser: Etan i Joel Coen, Wes Craven, Gérard Depardieu, Christopher Doyle, Alexander Payne, Walter Salles, Gus van Sant i inni
Wykonawcy: G. Rowlands, J. Binoche, N. Nolte, E. Wood, N. Portman

Na całość filmu składa się zbiór następujących po sobie etiud rozgrywających się we francuskiej stolicy. Każdy z 20 artystów zupełnie inaczej widzi metropolię i inaczej definiuje miłość. W ten sposób możemy podziwiać zmienną i wielobarwną panoramę miasta oraz uczuć. Mamy filmy komiczne i tragiczne, liryczne i prozaiczne, w konwencji komiksu, teledysku a nawet pantomimy. Obserwujemy ludzi młodych i naiwnych, dojrzałych i zgorzkniałych, małżonków, kochanków, rodziców, dzieci. Poszczególne opowieści łączą dwie rzeczy - ich bohaterowie przebywają w Paryżu i kochają, kochali lub bardzo chcą kochać i być kochanymi.

"Zakochany Paryż" pokazuje jak trudno jednoznacznie zdefiniować miłość. Widzimy, że potrafi ona być namiętna, czuła, dostojna, gwałtowna, nieśmiała, nieporadna, cierpliwa, żywiołowa, natchniona, szorstka i ślepa, a przede wszystkim ulotna.

Hawana - miasto utracone

18 stycznia (czwartek), godz. 19.00
USA, 2005, 143 min.
Reżyser: Andy Garcia
Wykonawcy: A. Garcia, I. Sastre, B. Murray, D. Hoffman

W debiucie fabularnym Andy Garcia (Kubańczyk z urodzenia, który opuścił wyspę w wieku pięciu lat) składa hołd swojej ukochanej utraconej Hawanie.

"Hawana" to epicka historia o szacownej kubańskiej rodzinie, której status ulega gwałtownej zmianie w momencie upadku reżimu Batisty i przejęcia władzy przez rewolucyjne zastępy Castro i Che Guevary. Rodzina ta - na której czele stoi godny profesor uniwersytecki, człowiek niezłomnych zasad - choć zamożna i żyjąca w luksusowej hacjendzie, jest już wcześniej politycznie podzielona. Najstarszy brat jest właścicielem nocnego klubu muzycznego trzymającym się z dala od polityki, starającym się zachować neutralność, podczas gdy dwaj młodsi bracia opowiadają się za rewolucją w naiwnej wierze, że usunie ona nędzę i niesprawiedliwość. Tragedia wydaje się nieunikniona.

Trzeba przyznać Garcii, że nie idealizuje życia "przed rewolucją" - mówi tylko, że ówczesne życie miało swoją formę, swój kolor i smak, które utraciło w momencie zapanowania reżimu Castro.

Słoneczne miasto

25 stycznia (czwartek), godz. 19.00
Czechy, Słowacja, 2005, 95 min.
Reżyser: Martin Šulík
Wykonawcy: O. Navratil, I. Martinka, L. Kostelny, I. Bares

Czeskie kino już dawno podbiło serca polskiej publiczności. "Słoneczne miasto" tylko utrwali tę miłość.

Czterech przyjaciół, robotników z Ostrawy, traci pracę w przebranżowionej przez włoskiego inwestora fabryce. Nie załamują jednak rąk i na spółkę kupują starą, zdezelowaną ciężarówkę, wykorzystując ją następnie do wszelakich przedsięwzięć transportowych. Jednak próby rozkręcenia własnego interesu kończą się kolejnymi niepowodzeniami i choć złość czy rozpacz nie mają sensu, to początkowy optymizm szybko ustępuje miejsca rozczarowaniu. Bohaterowie desperacko starają się zachować godność – upokorzenia i brak perspektyw spychają ich coraz niżej, wystawiając, na nie zawsze zwycięską próbę, życie rodzinne i dotychczasowe przyjaźnie.

Opowieść o wzlotach i upadkach (częściej tych ostatnich) czterech ostrawskich bezrobotnych, melancholijnej rezygnacji z marzeń i wciąż dającej nadzieję solidarności jest ciepła i sympatyczna, sprawnie wydobywająca humor z dramatycznych sytuacji oraz niepozbawiona swoistej poezji, o którą w paskudnym krajobrazie przemysłowego miasta niełatwo.

"Słoneczne miasto" to wyjątkowy film w dorobku Martina Šulíka. Do tej pory reżyser czarował elementami realizmu magicznego, które budowały wprawiający w zachwyt niemal baśniowy klimat. W swoim najnowszym dziele Šulíkowi jest bliżej do zaangażowanego społecznie kina brytyjskiego. Wykorzystując lekką formę opowieści, reżyser porusza bowiem obecne także w naszej rzeczywistości problemy zagubienia w nowych kapitalistycznych realiach.

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl