Grudzień: filmy DKF 16mm

Kino KDK (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W grudniu zobaczyć będzie można film: „Pora umierać”, a także - w cyklu Filmy Na Koniec Roku - „Po prostu razem”, „Zakochany Paryż” oraz „Jak we śnie” i „Nieświadomi”.

Pora umierać

20 grudnia (czwartek), godz. 19.00, bilet 6zł
Polska, 2007, 100 min
Reżyseria: Dorota Kędzierzawska
Wykonawcy: D. Szaflarska, K. Globisz, P. Szewczyk

Autorskie kino duetu Dorota Kędzierzawska i Arthur Reinhart z olśniewającą kreacją Danuty Szaflarskiej.

Historia starszej pani, właścicielki niegdyś pięknej, dziś sypiącej się, drewnianej willi. Po wielu, wielu latach, właśnie teraz spełnia się jej marzenie - "pozbywa się" ostatniego zakwaterowanego po wojnie lokatora. Nareszcie znów jest panią w swoim domu. Niestety ta piękna i długo oczekiwana chwila przynosi raczej rozczarowanie. Nic nie jest tak, jak miało być. Syn nie chce zająć się remontem domu, ani wprowadzić się z rodziną do matki. W tajemnicy przed nią stara się za to sprzedać dom majętnemu sąsiadowi, któremu widok domu-staruszka "burzy" krajobraz. Bohaterka, Aniela, nie należy do smętnych, utyskujących na wszystko staruszek. Po raz kolejny - może już ostatni raz w życiu - nie poddając się, bierze sprawy w swoje ręce.

Gdyby nie Szaflarska, nie byłoby filmu "Pora umierać". Bohaterka dzieła obecna jest na ekranie praktycznie cały czas. Ciągle słyszymy jej głos, albo w rzeczywistych rozmowach z odwiedzającymi ją osobami, albo za pośrednictwem monologu wewnętrznego. Szaflarska stapia się z Anielą w doskonałą jedność - kiedy trzeba jest inteligentnie złośliwa, nie pozwala nikomu wejść sobie na głowę, w innych scenach delikatnie wchodzi w świat wspomnień bohaterki oraz sprawnie maluje kalejdoskop uczuć targających matką dojrzałego syna.

Po prostu razem

27 grudnia (czwartek), godz. 19.00
Francja, 200, 96 min.
Reżyseria: Claude Berri
Wykonawcy: A. Tautou, G. Canet, L. Stocker, F. Bertin

Franck jest utalentowanym kucharzem harującym w knajpie, a w niedzielę odwiedzającym w domu starców swoją ukochaną babcię. Philibert - nieśmiałym jąkałą, potomkiem arystokratycznego rodu pracującym jako sprzedawca pocztówek w przymuzealnym sklepie z pamiątkami i marzącym o występach w teatrze. Obaj mieszkają w wielkim, bogato udekorowanym paryskim apartamencie należącym do rodziny Philiberta. Pewnego dnia Philibert przygarnia pod swój dach chorą na grypę, sąsiadkę Camille, samotniczą, lekko anorektyczną dziewczynę, która - mimo widocznego talentu do rysunków - pracuje jako zwykła biurowa sprzątaczka. Z pozoru niewiele ich łączy, ale potrzeba bliskości, przyjaźni i miłości pozwala przełamać bariery i otworzyć się na innych. Znów nabierają ochoty do życia.

Film Berri’ego jest pełną czułości i melancholii humanistyczną opowieścią o tym, jak człowiek dorasta do przyjaźni, miłości i odpowiedzialności za drugiego człowieka. Reżyser pokazuje, że złe rzeczy, które miały miejsce w przeszłości, nie znikają za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. By się z nimi uporać, potrzebny jest czas, wysiłek i drugi człowiek.

Jak we śnie

28 grudnia (piątek), godz. 19.00
Francja, 2005, 105 min.
Reżyseria: Michel Gondry
Wykonawcy: G. G. Bernal, Ch. Gainsbourg, A. Chabat

Michel Gondry, reżyser "Zakochanego bez pamięci", w swym nowym filmie ponownie podejmuje temat miłości. Bynajmniej jednak nie tworzy sztampowego melodramatu. Zabiera widza w podróż do surrealistycznego, bajkowego świata, którym nierzadko rządzi absurd.

Młody mężczyzna, Stephane po śmierci ojca przyjeżdża do Paryża, aby spotkać się z niewidzianą od lat matką. Dostaje także frustrującą i nieciekawą pracę przy projektowaniu kalendarzy. Nie mogąc się zaadaptować w nowym miejscu i zawodzie, wrażliwy i uzdolniony plastycznie chłopak zaczyna coraz częściej uciekać w krainę snów. Śniąc, przenosi się do zakręconego i kolorowego świata, w którym bezbłędnie rozgrywa najlepsze momenty swojego życia. Z czasem przestaje rozróżniać granicę między rzeczywistością a światem marzeń. Życie Stephane'a komplikuje się jeszcze bardziej, gdy poznaje równie nietuzinkową sąsiadkę Stephanie.

Obraz przeplatają sekwencje ze snów bohatera pozbawione logiki, ale nawiązujące i rozwijające fabułę. Dużym plusem filmu jest właśnie przeniesienie do struktury narracji poetyki marzenia sennego, co umożliwia lepsze oddanie subiektywnych przeżyć Stephane'a. Z pozoru banalna opowieść o miłości dwojga dość ekscentrycznych bohaterów przybiera dzięki temu oryginalną, wręcz nowatorską formę.

Zakochany Paryż

29 grudnia (sobota), godz. 19.00
Francja/Niemcy, 2006, 120 min.
Reżyseria: m.in. Ethan & Joel Coen, I. Coixet, W. Craven, A. Payne, W. Salles, T. Tykwer

Na całość filmu składa się zbiór następujących po sobie etiud rozgrywających się we francuskiej stolicy. Każdy z artystów zupełnie inaczej widzi metropolię i inaczej definiuje miłość. W ten sposób możemy podziwiać zmienną i wielobarwną panoramę miasta oraz uczuć. Mamy filmy komiczne i tragiczne, liryczne i prozaiczne, w konwencji komiksu, teledysku a nawet pantomimy. Obserwujemy ludzi młodych i naiwnych, dojrzałych i zgorzkniałych, małżonków, kochanków, rodziców, dzieci. Poszczególne opowieści łączą dwie rzeczy - ich bohaterowie przebywają w Paryżu i kochają, kochali lub bardzo chcą kochać i być kochanymi.

"Zakochany Paryż" pokazuje jak trudno jednoznacznie zdefiniować miłość. Widzimy, że potrafi ona być namiętna, czuła, dostojna, gwałtowna, nieśmiała, nieporadna, cierpliwa, żywiołowa, natchniona, szorstka i ślepa, a przede wszystkim ulotna.

Nieświadomi

30 grudnia (niedziela), godz. 19.00
Hiszpania, 2004, 102 min.
Reżyseria: Joaquin Oristrell
Wykonawcy: L. Watling, L. Tosar, A. Brendemuhl

"Nieświadomi" - choć właściwie tytuł powinien brzmieć "nieuświadomieni" - to frywolna farsa opowiadająca o tym, jak freudyzm wpłynął na życie pewnej hiszpańskiej rodziny żyjącej w Barcelonie na początku XX wieku.

Alma jest jedną z bardziej nowoczesnych i postępowych kobiet swoich czasów. Jej ojciec, dr Mira to znany w całym kraju neurochirurg, zaś mąż, dr Leon Pardo jest psychiatrą. Wrócił niedawno z Wiednia, gdzie zetknął się z rewolucyjnym w swych poglądach doktorem Freudem. Pewnego dnia, bez żadnego wyjaśnienia, zostawia będącą w zaawansowanej ciąży żonę i znika.

Podejrzewając, że kryje się za tym jakaś kobieta, Alma nakłania swojego szwagra Salvadora, przyjaciela, ale i zawodowego rywala zaginionego, aby pomógł jej w poszukiwaniach. Śledztwo, które wspólnie podejmują, zaprowadzi ich do nieoczekiwanych miejsc. Ale też będzie to swoisty seans terapeutyczny, który pozwoli im odkryć siebie...

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl