26-30.12: Filmy na koniec roku w DKF 16mm

Dyskusyjny Klub Filmowy "16mm" zaprasza na cykl filmów "na koniec roku". W dniach 26-30 grudnia 2008 (piątek-wtorek) w artKinie (ul. Bieszczadzka 1) obejrzeć będzie można obrazy: "Once", "Lekcje Pana Kuki", "Rysa", "Cztery minuty", "Fala". Bilety od 5 do 10 zł do nabycia w kasie kina.

Once

26 grudnia 2008 (piątek), godz. 19.00
Irlandia, 2006, 85 min.
Bilet 5 zł

Nakręcony za śmieszne pieniądze (130 tys. euro), zagrany przez amatorów, irlandzki "Once" w ciągu kilku miesięcy zarobił blisko 15 mln dolarów, zdobył nagrodę widzów w Sundance, a jedna z piosenek towarzyszących obrazowi ("Falling Slowly") dostała Oscara! Skąd ten sukces? Siła filmu tkwi w jego prostocie. Wszystko zbudowane jest na naturalności. Na spontanicznych zachowaniach, zwyczajnych uśmiechach, spojrzeniach i równie zwyczajnych słowach.

On jest muzykiem, który układa piosenki i śpiewa, bo lubi. Ona przyjechała z Czech, wychowuje córeczkę i lubi grać na fortepianie. Pracują "na ulicy": on śpiewaniem zarabia do kapelusza, ona sprzedaje kwiatki. Gdy się spotkają, blizny po poprzednich związkach będą jeszcze świeże. Ale coś ich do siebie pcha: może podobna wrażliwość, wspólne poczucie humoru, samotność? Na pewno muzyka, którą będą odtąd razem tworzyć i wykonywać. Nierozumiani przez otoczenie, wyśpiewują swe lęki i smutki. Pomaga im to w akceptacji nieprzyjemnej i bolesnej rzeczywistości, a co najważniejsze - daje nadzieję na lepsze jutro i wiarę, iż warto podążać za marzeniami.

Zarysowaną ledwie historię niesie muzyka - proste piosenki Hansarda i Irglovej, które dowodzą, że szczerość ważniejsza bywa niż najpiękniej ustawione głosy, wirtuozeria instrumentalistów czy supernowatorskie aranżacje.

Lekcje pana Kuki

27 grudnia 2008 (sobota), godz. 19.00
Polska, Austria, 2007, 93 min.
Bilet 10 zł

Adaptacja bestsellerowej powieści Radka Knappa. Historia zaczyna się niewinnie - dwudziestoparoletni Waldemar postanawia wyjechać na wakacje, by trochę pozwiedzać, a także poszukać sezonowej pracy. Zwraca się po radę do swego sąsiada, pana Kuki - w przeszłości turysty zarobkowego, który o krajach Zachodu wie więcej niż niejeden przewodnik - i za jego namową decyduje się na podróż do Wiednia.

Na miejscu okazało się, że pan Kuka przekazał chłopakowi cokolwiek podkolorowane informacje na temat życia w mieście Mozarta. Wzięty od niego adres „najtańszego i najlepszego hotelu na świecie” - sympatyczne skądinąd miejsce „pod chmurką” - ma, zdaje się, chłopaka nauczyć aby nie liczył na niczyją pomoc i radził sobie sam. Ale jak sobie radzić, skoro nawet proste kopanie dołów okazuje się następnym podstępem? Tu zaczyna się właściwa podróż Waldemara, w której nie o pieniądze już chodzi...

Nowy film Dariusza Gajewskiego nie jest kolejną opowieścią o tym, jak młodzi polscy emigranci radzą sobie za granicą. To historia inicjacji, mało subtelnego wchodzenia w dorosłość, która kłuje tak samo - wszystko jedno: w Wiedniu czy w małym miasteczku, z którego chce się uciec do wielkiego świata.

Rysa

28 grudnia 2008 (niedziela), godz. 19.00
Polska, 2008, 95 min.
Bilet 10 zł

Poruszająca psychodrama rodzinna nawiązująca klimatem do filmów Ingmara Bergmana. Joanna i Jan są kochającym małżeństwem z wieloletnim stażem. Niepotwierdzone podejrzenia stopniowo kładą się cieniem na ich związku.

Po zakończeniu przyjęcia rodzinnego Joanna zauważa pośród pozostawionych prezentów tajemniczą kasetę wideo. Został na niej nagrany fragment programu telewizyjnego dotyczącego inwigilacji w czasach PRL-u. Kobieta odkrywa, że to, o czym mówi zaproszony do studia historyk, dotyczy jej męża. Jan był 40 lat temu donosicielem, uwiódł i ożenił się z nią po to, by szpiegować teścia wsadzonego z powodów politycznych do więzienia. Nie była to więc miłość, szczęśliwe zakochanie, a zwykłe polecenie służbowe? Oczywiście dowody trudno znaleźć – początkowo bohaterka nie wierzy w ani jedno słowo historyka. Zaczyna sama badać całą sprawę, odwiedza telewizję, szuka teczek, chce dotrzeć to osoby, która zostawiła w jej domu kasetę. Dowodów jednak brakuje – rodzą się za to spekulacje i domysły. Zanika wzajemne zaufanie.

„Rysa” to film, który można odczytywać na kilku poziomach – prostej, dramatycznej historii kryzysu małżeńskiego, jak również wnikliwego studium rozpadu świadomości jednostki, której całe życie mogło być ukartowaną farsą, pieczołowicie zaplanowanym oszustwem. Jest to również obraz o trudach zaufania i o męczarniach niepewności – utracie kilkudziesięcioletniego gruntu pod nogami, jakim było wspólne małżeńskie ciepło.

Cztery minuty

29 grudnia 2008 (poniedziałek), godz. 19.00
Niemcy, 2006, 121 min.
Bilet 8 zł

„Cztery minuty” to opowieść o niezwykłym uczuciu rodzącym się pomiędzy więźniarką a nauczycielką muzyki. Od kilkudziesięciu lat zgorzkniała, niezamężna Traude Krüger uczy gry na pianinie w więzieniu dla kobiet. Nigdy jednak nie spotkała kogoś takiego, jak Jenny, morderczynię dla kaprysu niszczącą wszystko wokół siebie. Jenny była niegdyś niespotykanym talentem muzycznym. Gdzieś głęboko, za nieprzeniknioną fasadą, nadal nim jest. Ma szansę na wygraną w prestiżowym konkursie fortepianowym, w którym pozwolono jej uczestniczyć pomimo wyroku. Jednak konkurs nie jest dla niej wyzwaniem, nie zamierza współpracować z nauczycielką...

Obraz zachwycił Niemiecką Akademię Filmową - nominowany o ośmiu kategoriach, zdobył wyróżnienie w kategorii Najlepszy Film oraz Najlepsza Rola Żeńska. „Cztery minuty” były także nominowane do Europejskich Nagród Filmowych.

Fala

30 grudnia 2008 (wtorek), godz. 19.00
Niemcy, 2008, 110 min.
Bilet 8 zł

Nauczyciel Rainer Wenger ma poprowadzić tygodniowy kurs wyjaśniający licealistom pojęcie "autokracji" i mechanizm funkcjonowania dyktatur. Ten były anarchista, będący z uczniami na stopie koleżeńskiej proponuje przeprowadzenie eksperymentu, który pozwoli im lepiej zrozumieć, na czym polegają totalitarne rządy. Wprowadza na lekcji niemal wojskowy dryl, siebie samego stawiając w pozycji dyktatora – szefa nowo utworzonej wspólnoty. Uczniowie, początkowo niechętni eksperymentowi, szybko się do niego przekonują: z lubością noszą identyczne białe koszulki, które niwelują społeczne różnice między nimi, wymyślają nazwę dla swojej grupy, logo, którym sprejują mury, a nawet specyficzny rodzaj pozdrowienia. Krótko mówiąc, bardzo łatwo się w tym autokratycznym systemie odnajdują. Przynależność do wspólnoty staje się awansem społecznym a ci nieliczni, którym "zabawa" się nie podoba spotykają się z ostracyzmem. Kiedy pojawiają się pierwsze wybuchy przemocy, nauczyciel postanawia przerwać eksperyment. Niestety jest już na to za późno...

Ganselowi nie chodzi o precyzyjne rozłożenie na czynniki pierwsze procesu rodzenia się reżimu, który Rainer uzmysławia uczniom i przy okazji sobie na drodze bolesnego doświadczenia. Reżyser celowo robi nam wykład ze schematów i oczywistości, by zastanowić się, czy nie traktujemy ich przypadkiem zbyt niepoważnie. Żyjąc w komfortowych warunkach dobrobytu, często przyjmujemy obecny stan rzeczy za pewnik, rzecz daną raz na zawsze, uspokajając się przeświadczeniem, że okropieństwo II wojny światowej było zbyt horrendalne, aby mogło się powtórzyć. Film Dennisa Gansela przekonuje, że wystarczy splot odpowiednich okoliczności i deja vu rodem z nocnego koszmaru może stać się faktem.

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl