Styczeń: Filmy DKF 16mm

artKino (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W styczniu zobaczyć będzie można filmy: "Tokijska opowieść", "Wyjście przez sklep z pamiątkami", "Czarny" oraz "Kot jaki jest, każdy widzi". Wejście na "Tokijską opowieść" bezpłatne, bilety na pozostałe filmy w cenie 8 zł. Karnet 21 zł.

Tokijska opowieść

6 stycznia 2011 (czwartek), godz. 19.00
Japonia, 1953, 136 min.
Reżyseria: Yasujiro Ozu
Występują: Chishû Ryû, Chieko Higashiyama, Setsuko Hara
Seans bezpłatny

Dwoje mieszkających na prowincji starych ludzi wyrusza do Tokio, by odwiedzić swoje dzieci. Spotyka ich jednak rozczarowanie, ponieważ zapracowani młodzi ludzie nie mają czasu, by zająć się nimi. Za ich namową rodzice wyjeżdżają do uzdrowiska Atami, ale czują się tam źle i postanawiają wrócić do Tokio. Tu matka spędza noc u owdowiałej podczas wojny synowej, zaś ojciec upija się. Wizyta u kolejnej córki, w Osace, kończy się tragicznie - matka po krótkiej chorobie umiera. Ojciec ze stoickim spokojem przyjmuje swój los. Jego postawa znajduje zrozumienie tylko u synowej...

Jak uznała ówczesna krytyka, temat przepaści dzielącej starą i młodą generację zyskał w tym filmie dojrzałość i pełnię. Utrzymana w powolnym rytmie narracja podporządkowana jest psychice bohaterów, ich doznaniom i uczuciom, wprowadzając ton zadumy nad losem bohaterów i łagodnej wyrozumiałości wobec postaw ludzi.

"Tokijska opowieść" to mistrzowsko zagrany film o bolesności przemijania. Jest to jedno z najciekawszych dokonań mistrza japońskiego kina, który niestety nie jest reżyserem tak znanym, jak na to zasługuje jego twórczość.

Wyjście przez sklep z pamiątkami

13 stycznia 2011 (czwartek), godz. 19.00
USA, Wielka Brytania, 2010, 87 min.
Reżyseria: Banksy
Występują: Banksy, Shepard Fairey, Space Invader, Christina Aguilera
Bilety: 8 zł

Banksy - człowiek legenda, najważniejsza postać street artu. Nikt nie wie jak wygląda i jak się naprawdę nazywa. Człowiek enigma, znany na całym świecie z niesamowitych dzieł sztuki, które można znaleźć na ulicach Londynu, Nowego Orleanu, czy „murze bezpieczeństwa” w Izraelu. To z nim chce za wszelką cenę zapoznać i zaprzyjaźnić się bohater filmu Thierry Guetta, ekscentryczny właściciel butiku z vintage'ową odzieżą w Los Angeles.

„Wyjście przez sklep z pamiątkami” w reżyserii samego Banksy’ego, to perfidna zabawa możliwościami filmowego medium mająca na celu krytykę ogłupiającej masowości. Prowokacyjna perełka pomyślana w taki sposób, że wszyscy ci, w stronę których skierowane zostało ostrze satyry, utwierdzą się jedynie w swoim toku rozumowania. Na dodatek film jest inteligentną łamigłówką, która stawia kilka bardzo ważnych pytań o definicję sztuki i która zdążyła wzbudzić już wiele kontrowersji.

Dużą wartością filmu są obrazki, dzięki którym możemy poznać twórców street art i podglądnąć jak pracują, jak przechwytują marki i przejmują swoimi pracami świat. Największe wrażenie robi jednak sama ucieczka Banksy'ego, który w kinie, tak jak w sferze publicznej, miesza szyki, przestawia znaki, pokazuje rzeczy w innym świetle, pod innym kątem. Piętrzy iluzje, ciągle kłamie, a przecież mówi prawdę, choćby taką, że coraz łatwiej nas ogłupić, bo jesteśmy zbyt zajęci sobą, by uważnie patrzeć i samodzielnie myśleć.

Czarny

20 stycznia 2011 (czwartek), godz. 19.00
Polska, 2009, 103 min.
Reżyseria: Dominik Matwiejczyk
Występują: Michał Żurawski, Maria Niklińska, Mateusz Damięcki, Marta Klubowicz
Bilety: 8 zł

Czarny to pseudonim około 30 letniego mężczyzny. Przyjeżdża on po kilkunastu latach nieobecności do swojej rodzinnej wsi z dużego miasta, gdzie pracuje na dobrze płatnym stanowisku. Wyjechał zaraz po ukończeniu szkoły średniej. Wyjazd związany był z przeżyciami młodego wówczas Czarnego, po tym jak jego matka załamała się nerwowo po odejściu ojca do innej kobiety i gdy w tajemniczych okolicznościach ojciec popełnił samobójstwo.

Czarny chce odpocząć od intensywnej pracy w wielkim mieście i skupić się na dokończeniu pracy doktorskiej. Już w pierwszy dzień poznaje kilkunastoletnią dziewczynę, Olę, która podaje się za jego przyrodnia siostrę. Twierdzi, że to z jej matką jego ojciec miał dziecko. I ona właśnie jest tym dzieckiem. Początkowo Czarny nie chce w to uwierzyć, ale stopniowo zaczyna odczuwać potrzebę odszukania prawdy.

Matwiejczyk w "Czarnym" jest prawdziwie bezlitosny - nie oszczędza nikogo ze swoich bohaterów, ośmieszając pojedyncze osoby, ale również schematy postępowania. Romans księdza z parafianką, kazirodczy seks, satanizm, egzorcyzmy, przemoc w rodzinie - to kilka najbardziej wyrazistych motywów fabularnych.

Tytułowy bohater i jego siostra wyróżniają się natomiast złożonymi osobowościami, przez co nie są obojętni widzowi. Na drugim planie hasa Mateusz Damięcki w roli wioskowego chojraka. Chwilami nadmiernie przerysowuje postać, ale kilka scen wypada naprawdę przekonywająco, co wynika z trafności obserwacji, bo Matwiejczyk nadal celnie punktuje bolączki wiejskiej społeczności.

Kot jaki jest, każdy widzi

27 stycznia 2011 (czwartek), godz. 19.00
Francja, 2009, 105 min.
Reżyseria: Sophie Fillières
Występują: Chiara Mastroianni, Agathe Bonitzer, Malik Zidi, Dominique Valadié
Bilety: 8 zł

Główna bohaterka filmu, powieściopisarka Célimène czuje kompletną blokadę twórczą, jest znudzona swoim związkiem a życie zaczyna przypominać jej dom wariatów. Po sukcesie swojej poprzedniej książki stanęła pod presją napisania czegoś równie dobrego. A tu guzik. Nic nie przychodzi jej do głowy. A co gorsza, jej życie przypomina jej mieszkanie – rozbebeszone na potrzeby remontu. Nic więc dziwnego, że lunatykuje po nocach, piekąc ciasta nienadające się do jedzenia, a w dzień szuka spokoju, wchodząc do kosza na śmieci i co pięć minut zmieniając swoje imię.

Na szczęście jest jeszcze jej młodociana fanka-prześladowczyni, która postanowiła zostać, jeśli nie muzą, to przynajmniej inspiracją dla kolejnej powieści pisarki. Ta relacja wytrąci bohaterkę z równowagi, co może się okazać zbawienne dla jej życia zawodowego i osobistego. Ale czy skorzysta z okazji?

Sama fabuła i pomysł pewnie nie wystarczyłyby do uczynienia z tego filmu obrazu interesującego dla widza gdyby nie osoba Chiary Mastroianni. To na jej kreacji opiera się konstrukcja filmu. I wystarczyłby jeden fałszywy ruch, by całość runęła jak domek z kart. Mastroianni rewelacyjnie czuje absurdalny humoru i w roli zmagającej się z problemami pisarki wypada wiarygodnie, nawet w najbardziej dziwnych i ekscentrycznych scenach. To za jej sprawą w ogóle wierzymy w tę historię.

Film Sophie Fillières to rzecz hermetyczna i dość specyficzna, która zdecydowanie nie jest przeznaczona dla każdego, gdyż balansuje na granicy komedii absurdu. Wiele scen, choć zabawnych, rozśmieszy tylko nielicznych. Aby bowiem docenić komizm, trzeba charakteryzować się dość specyficznym poczuciem humoru.

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl