Październik: Filmy DKF 16mm

artKino (ul. Bieszczadzka 1) zaprasza na październikowy Dyskusyjny Klub Filmowy "16mm", na który zaplanowano 4 seanse: "Cyrk Columbia", "Cisza", "Nawet deszcz" i "Palacz zwłok". Bilety w cenie 8 zł. Karnet na wszystkie filmy: 24 zł. Z Kartą Klubowicza bilet w cenie 5 zł.

Karta klubowicza upoważnia do zakupu biletów w cenie 5 zł na wszystkie seanse w ramach DKF "16mm". Jednorazowy koszt karty wynosi 20 zł i jest ona ważna do końca roku (wrzesień-grudzień 2011).

Cyrk Columbia

6 października 2011 (czwartek), godz. 19.00
Belgia, Serbia, Francja, dramat, 2010, 113 min.
Reżyseria: Danis Tanović
Występują: Miki Manojlović, Mira Furlan, Boris Ler
Bilety: 8 zł
Prelekcję przed filmem poprowadzi Janusz Korosadowicz

W "Cyrku Columbia" akcja opiera się na historii mężczyzny o imieniu Divko, który po 20 latach wraca z niemieckiej emigracji do ojczyzny w wielkim mercedesie, z markami w kieszeniach, młodą narzeczoną i ukochanym kotem na tylnym siedzeniu auta. Jugosławia wreszcie jest wolna, padł mur berliński, komuniści wycofali się ze swych pozycji, idzie nowy porządek, nowa władza. Teoretycznie ma być łatwiej niż kiedyś.

Tę nową władzę Divko trzyma mocno w garści i zmusza do tego, aby pomogła mu wyrównać rachunki z żoną, która kiedyś sprzeciwiła się mu i nie wyjechała z nim za granicę,a została w kraju.

Jak to w bałkańskim kinie, emocje biorą górę. Divko tresuje swojego dawno niewidzianego syna, potem wpada w szał, bo zginął mu kot, syn denerwuje się na matkę, bo ta zabrania mu chodzić do taty, potem zakochuje się w jego kochance, a matka okłada syna, krzycząc na męża, że psuje jej dziecko. Temperamenty ludzkie tamtego rejonu Europy nakreślone są w filmie bardzo wyraźnie.

"Cyrk Columbia" to dzieło twórcy "Ziemi niczyjej", która została uhonorowana Oscarem w 2002 roku w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny.

Cisza

13 października 2011 (czwartek), godz. 19.00
Niemcy, dramat, 2010, 120 min.
Reżyseria: Baran bo Odar
Występują: Ulrich Thomsen, Wotan Wilke Möhring
Bilety: 8 zł
Prelekcję przed filmem poprowadzi Adrian Krzanowski

Główny bohater filmu "Cisza", ma wyrzuty sumienia, którymi obdzieliłby kilkunastu bohaterów europejskiego kina. Timo jest pedofilem i dawno temu był świadkiem jak jego przyjaciel Peer gwałci i morduje dziewczynkę, a potem porzuca jej zwłoki na polu pszenicy.

Niedające spokoju sumienie stara się uciszyć symulacją normalnego życia - zakłada rodzinę, która ma zapieczętować mroczne instynkty. Przez lata spychał wspomnienie mordowanego dziecka w głębokie zakamarki pamięci i mniej więcej normalnie żył, aż do chwili, gdy w miasteczku ktoś dokonuje mordu jak ten sprzed lat. Rana Tima otwiera się na nowo i zderza go z przeszłością i skrywanym sekretem na nowo.

Film ten nie jest thrillerem, ani horrorem. Nie ma też w nim tytułowej ciszy. Lepiej opisać go jako kryminał lub dramat, w którym równie wiele uwagi poświęca się rozwijaniu intrygi i śledztwa, co przedstawieniu wewnętrznej burzy bohatera uwikłanego w krwawe wydarzenia sprzed lat.

Czasem ekranowym dzieli się tu kilkanaście postaci, których problemom reżyser przygląda się okiem dziennikarza śledczego: nie każe widzowi nikomu współczuć, nie lamentuje nad nikim. Sam problem pedofilii reżyser traktuje dość chłodno i wykorzytsuje jak każdą inną zbrodnię jako motyw-zapalnik fabuły.

Dość dobitnie nakreślone są postaci-wzorce: przykładny mąż, pan w pulowerze tak naprawdę walczący wewnętrznie całe życie ze swoją obsesją oraz "kat na emeryturze", który w wyrachowany sposób posługuje się w życiu swoją zbrodniczą filozofią.

Nawet deszcz

20 października 2011 (czwartek), godz. 19.00
Francja, Hiszpania, Meksyk, dramat, 2010, 103 min.
Reżyseria: Icíar Bollaín
Występują: Luis Tosar, Gael García Bernal
Bilety: 8 zł

"Nawet deszcz" to widowiskowa produkcja, napisana przez Paula Laverty'ego - scenarzystę filmów Kena Loacha, z muzyką Alberta Iglesiasa, na stałe współpracującego z Pedro Almodovarem, z hiszpańską reżyserką Icíar Bollaín na czele, co skutkuje przejmującym filmem o Boliwii od czasów przybycia Kolumba do Ameryki aż po dzisiejsze potyczki o terytoria i złoża.

Twórcy filmu ukazują wielkiego odkrywcę w sposób daleki od wyidealizowanej wersji szkolnych podręczników – na ekranie widzimy żądnego złota Kolumba i jego świtę brutalnie rozprawiająca się z Indianami. Realizacja filmu płynnie prowadzi do wybuchu "wojny o wodę", wywołanej prywatyzacją wodociągów.

Szybko okazuje się, że pomimo upływu 500 lat, konkwista trwa nadal. Kiedyś boliwijscy Indianie wyzyskiwani byli przez konkwistadorów, dziś stają się ofiarami chciwych polityków i międzynarodowych korporacji. Rozpoczyna się podwójna walka rdzennych mieszkańców Boliwii z najeźdźcami z Zachodu – w filmie i w rzeczywistości, bo ten film to paradokument.

Opowiadając tę historię, hiszpańska reżyserka włącza się w dyskusję o świecie ery globalizacji. Pokazuje, że postkolonialny kompleks nie może być jedynie wyrzutem sumienia, a powinien powodować zadośćuczynienie. Bez niego dyskusja o złym imperializmie i szansach trzeciego świata to jedynie pusta nowomowa. Choć przesłanie formułowane jest dość kategorycznie i mocno, to sam film ucieka od moralizatorskich tonacji.

Palacz zwłok

27 października 2011 (czwartek), godz. 19.00
Czechosłowacja, dramat/horror, 1969, 95 min.
Reżyseria: Juraj Herz
Występują: Rudolf Hrušínský, Vlasta Chramostová
Bilety: 8 zł
Prelekcję przed filmem poprowadzi Przedstawiciel Polskiej Federacji DKF: Maciej Gil

Film Juraja Herza powstał w okresie czeskiej Nowej Fali, która wyniosła na szczyt m.in. Milosa Formana, ale z tym twórcą łaczy go naprawdę niewiele.

W opowieści o psychopatycznym pracowniku krematorium ciężko doszukać się śladów nawet bardzo czarnego humoru. Ale właśnie tak musi wyglądać świat w oczach Karla – niebezpiecznego psychopaty, uznającego, że palenie ciał zmarłych to wspaniały proces, bo w 75 minut kłopotliwe ludzkie zwłoki zamieniają się w wygodną garstkę prochu, a dusza – jak lubi powtarzać – ulatuje w eter.

Przejmujące studium szaleństwa, w które stopniowo popada pracownik praskiego krematorium odzwierciedla stale obecna przy paleniu zwłok muzyka klasyczna, rygorystycznie przestrzegana higiena i nieschodzący z twarzy Karla uśmiech.

Główny bohater to urzeczywistniona fantazja szaleńca, który każde świństwo i każdy wyskok potrafi usprawiedliwić i włączyć w łagodny obraz samego siebie. Szaleństwo Karla pozwala mu siłą woli stać się Niemcem, myśleć jak Niemiec, a zabijanie postrzegać jako sposób na ratowanie duszy ludzkiej. Nawet lekturę o filozofii Tybetu Karl potrafi uznać za część nieomylnych nauk faszyzmu. Jest jak zabójca, który potrafi wtopić się w tło i czekać na dogodny moment, by zabić.

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl