Do 31.07: Wystawa rzeźb Juraja i Mateja Gavuli

Muzeum Rzemiosła – Piwnica PodCieniami (Rynek 5) zaprasza na wystawę rzeźb autorstwa Juraja i Mateja Gavuli, której wernisaż odbędzie się 20 czerwca 2013 (czwartek) o godz. 18.00. Ekspozycja będzie czynna do końca lipca 2013. Bilet normalny 5 zł, ulgowy 3 zł.

Wspólna wystawa dzieł ojca Juraja (1942) i syna Mateja (1972) Gavuli jest swego rodzaju zwizualizowanym dialogiem na temat "niezmiennych" i elementarnych podstaw rzeźbiarstwa oraz różnorodności jego współczesnych form. Prowadzą go artyści związani ze sobą rodzinnie i pedagogicznie, reprezentujący jednak dwie różne generacje twórców. Duchowy wymiar prezentowanych prac, na który składają się wiedza społeczno-kulturowa, historia sztuki i tradycje rodzinnego regionu, podkreśla klimat serdeczności w stosunkach pomiędzy ojcem a synem oraz szacunek do swoich dzieł.

Juraj Gavula opiera się na klasycznym rzeźbiarstwie, które wymaga mistrzowskiego opanowania techniki i materiałów takich jak kamień, metal, drewno czy szkło. Poprzez wyjątkowe połączenie tych budulców tworzy rzeźby i obiekty będące samodzielnymi dziełami bądź częścią wnętrz lub całych kompleksów architektonicznych.

Oprócz nawiązań do ojczyzny i przyrody, przekazem jego dzieł jest pokora wobec życia oraz odwiecznych praw czasu i przestrzeni, którym podlega człowiek. Prace Juraja Gavuli wyrażają pragnienia i marzenia, ludzką solidarność i konstruktywny kontakt z naturą. Zredukowane geometryczne kształty, poprzez minimalny, ale za to dokładny ślad pozostawiony w materiale są środkami wyrazu, za pośrednictwem których jest przekazywana ponadczasowa mądrość, społeczna pamięć, ale także obawy przed złem i destrukcją człowieka. Jego monumentalne dzieła oddziałują na odbiorców, nie rozmiarem formy, ale przekazem, który niosą.

Działalność rzeźbiarska Mateja Gavuli jest natomiast definiowana jako twórczość konceptualna, przestrzenna lub medialna. Fakt ten niesie ze sobą akceptację wszelkich rodzajów materiałów, technik i procesów twórczych, prowadzących do osiągnięcia wyznaczonej idei. Rzeźbiarz nie waha się kreować przedmiotów gotowych, tzw. ready-made albo poprzez swoje dzieło prowokować do podważania oczywistych odpowiedzi na postawione pytania.

Za pomocą obiektów, instalacji i performenców przewartościowuje życiowe schematy, indywidualizuje doświadczenia, momenty i elementy codziennego życia. Poprzez odwołanie się do idei dadaizmu zwraca uwagę na zwykłe, niejednokrotnie banalne rzeczy.

Aby na nowo przypomnieć ich pierwotne funkcje i znaczenia prezentuje je odbiorcom w gipsowych lub metalowych odlewach. Polaryzuje lub zestawia ze sobą różne materiały i przedmioty, tworząc nowe zaskakujące związki w celu aktywacji idei lub propagowania charakterystycznej dla siebie estetyki. Jego ironia, komentarz i prowokacja są zawsze oparte na solidnej podstawie pozytywnej krytyki.