Koncert Tesco Value - recenzja i fotoreportaż

27 listopada br. w sali widowiskowej Zespołu Szkół Muzycznych odbył się koncert formacji Tesco Value. Koncert zorganizował Maciej Łukaszewicz z inicjatywy "Kropla Jazzu". Tradycyjnie już, publikujemy recenzję koncertu autorstwa Tadeusza Łopatkiewicza i fotoreportaż Bogusława Orłowskiego.

Relację z ich koncertu krośnieńskiego – przed równo rokiem – zakończyłem prośbą o jeszcze... I nawet nie podejrzewałem, że niewiele czasu upłynie, kiedy ich znów w Krośnie usłyszę. W tym samym miejscu – sali koncertowej Zespołu Szkół Muzycznych – wystąpił ponownie ten zjawiskowy zespół, który – rzecz zadziwiająca – zdobył sobie w Krośnie, prócz niekłamanego aplauzu, grupę oddanych miłośników i słuchaczy. Do tego stopnia zafascynowanych piosenkami skandynawskiej grupy, iż dawało się w czasie koncertu słyszeć podśpiewywanie na widowni. Jak na jeden występ przed rokiem – wydaje mi się to symptomatyczne i zgoła niebywałe...

Przyjechali w tym samym składzie: dwie zwracające uwagę Szwedki – Linda Edsjo grająca na instrumentach perkusyjnych i Magdalena Entell – na kontrabasie. Towarzyszył im norweski gitarzysta – Daniel Heloy Davidsen i duński akordeonista – Martin Bennebo. Spinał zaś wszystko Polak – Czesław Mozil – nie tylko muzyk i wokalista, ale też kompozytor, autor tekstów i aktor. To głównie wrażliwość Mozila i jego teatralna obecność na scenie przekłada się na dwa wielkie sukcesy, jakimi zakończył się koncert przed rokiem, i ten wczorajszy. Akcentowałem już dawniej kapitalny kontakt Tesco Value z publicznością, zasadzający się na nietuzinkowym aktorstwie i śpiewie Czesława Mozila, jego niecodziennym dystansie do tego co mówi, śpiewa i robi na scenie, a co określić dałoby się kwintesencją piosenki aktorskiej.

Bo też trudno ad hoc zaszufladkować skandynawski zespół. Mimo iż gościła go krośnieńska inicjatywa Kropla Jazzu, Tesco Value nie uprawia muzyki synkopowanej, natomiast najbliższa zdaje się mu być nastrojowa piosenka-ballada z poetyckim tekstem i niebanalnym, profesjonalnie wykonanym akompaniamentem. Przed rokiem, wszystko co grupa prezentowała było w języku angielskim, tym razem – Mozil zaśpiewał prócz tamtych, kilka piosenek z tekstami polskimi. Swoje, ale i cudzego pióra, w tym znany utwór Marka Grechuty do słów Gałczyńskiego – Ocalić od zapomnienia. Słuchałem tej nastrojowej grechutki wiele razy, tekst – napisany przez Konstantego Ildefonsa zielonym atramentem – znam na pamięć, ale autorskie wykonanie Czesława Mozila wydało mi się – przy całej chropowatości – niezwykle nastrojowe i zapadające w pamięć. A to niełatwa sztuka zaśpiewać coś powszechnie znanego i nie narazić się z miejsca na porównania z oryginałem, mało tego – przekonać słuchaczy do swojej wersji scenicznej.

Młodzi i bardzo młodzi ludzie – wypełniający szczelnie widownię – okazali się nad wyraz wdzięcznymi słuchaczami, którym Mozil – śpiewający o zwykłych sprawach zwykłych ludzi – nadzwyczaj przypadł do gustu. Nie przypominam sobie koncertu, na którym zespół musiałby trzykrotnie bisować długo, a publiczność i tak domagała się więcej. Myślę nawet, iż sami muzycy byli tym gorącym przyjęciem szczerze zaskoczeni, co pozwala się spodziewać, iż występ czwartkowy nie był ich ostatnim koncertem dla krośnian. Zakończyło go brawurowe wykonanie Okularników Agnieszki Osieckiej, które tak teraz, jak i przed rokiem zostało owacyjnie przyjęte przez salę. Słuchałem tego STS-owego hymnu, patrzyłem na grających z przejęciem Skandynawów i myślałem z wdzięcznością o niepozornym, skromnej postury, człowieku, który Osiecką, Gałczyńskiego i Grechutę zawlókł z sobą aż za Bałtyk. A przy tym jego własna poezja, którą tak zachwycająco śpiewa na scenie, zdaje się być również wcale wysokiej próby...

Do zobaczenia w Krośnie! Jestem pewien, że jeszcze się z Tesco spotkamy!

Galeria zdjęć

Kliknij na miniaturkę, by zobaczyć zdjęcie w całości:

Koncert odbył się dzięki wsparciu:

Patronat medialny:

Krośnieński Portal Internetowy, Radio Fakty, Telewizja Obiektyw