5.07: Komedie PRL w ogródku baru Monika

Bar Monika (ul. Grodzka 17) zaprasza na wieczór z polską komedią. 5 lipca 2014 (sobota) o godz. 20:00 na dużym ekranie w ogródku barowym wyświetlone będą dwie kultowe komedie PRL: "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" i "Nie lubię poniedziałku". Wstęp wolny, liczba miejsc ograniczona.

Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz

Reżyseria: Stanisław Bareja
Obsada: Krzysztof Kowalewski, Bronisław Pawlik Stanisław Tym, Ewa Wiśniewska
Polska, komedia, 1978, 100 min

Dyrektor Krzakoski jedzie w delegację służbową do Paryża. W ambasadzie poznaje Danusię i spędza z nią upojną noc, nie wiedząc, że dziewczyna jest córką prominenta. Po kilku miesiącach Danusia odwiedza go w pracy i oświadcza, że spodziewa się dziecka. Krzakoski zawozi dziewczynę do znajomego ginekologa, który uświadamia przyjacielowi, jak ważną personą jest jej ojciec.

Uradowany dyrektor natychmiast postanawia rozwieść się z żoną i poślubić Danusię. Rozwód to jednak nie taka prosta sprawa – dyrektor chce zachować dobrą opinię zrzucając winę za rozpad małżeństwa na własną żonę.

Aby wrobić żonę, zleca swemu zastępcy Dumale, aby wynalazł w firmie kandydata na uwodziciela żony. Niestety, znany podrywacz, inżynier Kwaśniewski, akurat wyjechał za granicę, a inni pracownicy są wyjątkowo nieatrakcyjni. Z pomocą ma przyjść Roman Ferde, któremy Krzakowski zleca wykonanie kompromitujących zdjęć żony z kochankiem, więc ten zaczyna podążać za dyrektorową jak cień.

Tymczasem Dumała pod nieobecność Krzakowskiego sam podrywa Danusię, a z kolei śledzona dyrektorowa bierze Romana Ferde za nieśmiałego zalotnika wskutek czego pewnego dnia zwabia go do ośrodka rekreacyjnego i tam oboje spędzają upojne popołudnie.

Gdy Krzakoski wraca z delegacji, dowiaduje się, że żona złożyła pozew o rozwód, a Dumała ożenił się już z jego Danusią i został naczelnym dyrektorem!

Nie lubię poniedziałku

Reżyseria: Tadeusz Chmielewski
Obsada: Jerzy Turek, Bohdan Łazuka, Kazimierz Witkiewicz
Polska, komedia, 1971, 98 min

Zwariowana komedia pomyłek z charakterystycznym dla Chmielewskiego humorem oraz zawrotną ilością postaci i wątków! Jest tu i pracownik fabryki z Sulęcic, który szuka w stolicy dreblinek do kombajnu; jest i sympatyczny milicjant, jeżdżący na motorze ze swoim dzieckiem, gdyż w przedszkolu panuje epidemia; jest też jego i żona policjanta, która przeżywa sądny dzień w kierowanym przez siebie biurze matrymonialnym, gdyż remanent ujawnił manko na jednego obcokrajowca…

Pojawia się też i obcokrajowiec w postaci włoskiego przedsiębiorcy wziętego pomyłkowo przez grupę górali za rodaka z Chicago. I oczywiście niezapomniany Bohdan Łazuka grający samego siebie, a także uśmiechnięci i szczęśliwi, bo obwieszeni sznurem papieru toaletowego, mieszkańcy Warszawy.

"Nie lubię poniedziałku" zachwyca niezwykle żywym i o dziwo optymistycznym obrazem Warszawy lat 70. Kamienice, blokowiska, czerwoniaki, tramwaje, galeria Zachęta, sklep Emilia, czy port lotniczy Okęcie – w takim wydaniu stolica wygląda prawie jak Rzym!

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.stopklatka.pl