Luty: Filmy DKF ''16mm''

artKino (ul. Bieszczadzka 1) zaprasza na filmy przygotowane w ramach DKF "16mm". Oto tytuły wybrane na czwartkowe wieczory (każdy seans o godz. 19:00) w lutym: "Miara człowieka", "Labirynt kłamstw", "Syn Szawła" i "Mów mi Marianna". Bilet na każdy z tych filmów to tylko 10 zł.

Miara człowieka

4 lutego 2016 (czwartek), godz. 19:00
Francja, dramat, 2016, 93 min
Reżyseria.: Stéphane Brizé
Obsada: Vincent Lindon, Karine de Mirbeck
Bilet: 10 zł

Thierry to mężczyzna w średnim wieku, po zwolnieniu z fabryki od ponad roku bezskutecznie poszukuje pracy. Odsyłany od jednego urzędnika do drugiego, z jednego kursu na następny. Wszystko się zmienia, gdy Thierry dostaje pracę jako ochroniarz w supermarkecie.

Teraz mężczyzna musi dbać o bezpieczeństwo interesów tych, którzy wcześniej wyrzucili go z pracy. Ma za zadanie wyłapywać sprawców oszustw i kradzieży zarówno wśród klientów, jak i pracowników.

Uczestniczy w przesłuchaniach osób, które sam złapał na gorącym uczynku. Jedną z nich jest starszy człowiek, który ukradł kawałek mięsa. Okazuje się, że nie ma on pieniędzy – ani przy sobie, ani w domu. Nie ma też żadnego znajomego, do którego mógłby zadzwonić po pomoc. Kolejne podobne zdarzenia z innymi pracownikami sklepu skłaniają Thierrego do buntu. Bo czy miarą człowieka nie jest zachowanie własnej godności w sytuacji, gdy nałożone odgórnie zasady jej uwłaczają?

Labirynt kłamstw

11 lutego 2016 (czwartek), godz. 19:00
Niemcy, dramat, 2016, 124 min
Reżyseria.: Giulio Ricciarelli
Obsada: Alexander Fehling, André Szymanski
Bilet: 10 zł

Niemcy 1958 rok. Czas odbudowy i cudu gospodarczego. Johann Radmann właśnie został mianowany na prokuratora i nie zamierza tracić czasu na nudne wykroczenia. Gdy pewien dziennikarz wywołuje awanturę na sali sądowej, bo ktoś rozpoznał w nauczycielu strażnika z Auschwitz, Radmann nadstawia uszu i wbrew woli przełożonych zaczyna badać sprawę.

Jedynym wsparciem Johanna jest Prokurator Generalny - Fritz Bauer, który zachęca młodego prokuratora do działania, bo sam długo czekał na to, aby zbrodnie popełnione w Auschwitz wyszły na światło dzienne.

Radmann w swym śledztwie nie raz przekracza granice, traci przyjaciół, kolegów, a nawet sprzymierzeńców i zagłębia się coraz bardziej w labirynt kłamstw i poczucia winy. Ale to, co w końcu ujawni, odmieni kraj i jego historię na zawsze.

W latach 50. I 60. XX wieku słowo “Auschwitz” było w Niemczech tym, którego znaczenia wielu nie znało, a inni chcieli jak najszybciej o nim zapomnieć. Dziwnie traktowane też jest ludobójstwo – ogół lubi chować jego znaczenie za żołnierskim mundurem i przymusem wypełniania rozkazów, podczas gdy Radmann dociera do świadków i zbiera zeznania potwierdzające, że służący w obozie Niemcy na wielką skalę i często z własnej inicjatywy dokonywali zbrodni, w które ciężko uwierzyć.

Głównym przesłaniem filmu zdaje się teza, że w akcie ludobójstwa wszyscy zaangażowani są ofiarami, bo także ocaleńcy, ich dzieci, a nawet kaci i ich potomkowie, którzy muszą zmierzyć się z winą rodziców, są naznaczeni cierpieniem.

Syn Szawła

18 lutego 2016 (czwartek), godz. 19:00
Węgry, dramat, 2016, 107 min
Reżyseria.: László Nemes
Obsada: Géza Röhrig, Levente Molnár
Bilet: 10 zł

Rok 1944, obóz Auschwitz-Birkenau. 48 godzin z życia Szawła Auslandera, członka Sonderkommando – oddziału żydowskich więźniów zmuszonych asystować hitlerowcom w wielkiej machinie zagłady. 48 godzin przed wybuchem wielkiego buntu. 48 godzin z rzeczywistości, której nie sposób pojąć.

Szaweł spróbuje ze wszelkich sił ocalić w sobie to, co zostało w nim z człowieka, którym był kiedyś. Kiedyś, czyli przed obozem, bo życie więźniów zawsze dzieli się na to sprzed i po pojmaniu.

Ciasne kadry, kamera podążająca za plecami bohatera, operowanie światłocieniem, dynamiczny ruch – młody węgierski reżyser zdecydował się na zbudowanie realistycznego obrazu tego, co przez lata uchodziło za niemożliwe do pokazania. Nakręcił film bezkompromisowy i kontrowersyjny - nie prosta opowieść jak w "Liście Schindlera". Nie ma tutaj podziału na "dobrego Niemca" i "bezwzględnego kapo". Jest drastyczny naturalizm, pierwszoosobowa perspektywa i piekielna rzeczywistość obozu. Nie ma tu żadnego kompromisu, w efekcie jest debiut w formie bardzo czystego i mocnego kina ukoronowanego Grand Prix festiwalu w Cannes.

Mów mi Marianna

25 lutego 2016 (czwartek), godz. 19:00
Polska, dokument fabularny, 2016, 74 min
Reżyseria.:Karolina Bielawska
Obsada: Marianna Klapczyńska, Jowita Budnik, Mariusz Bonaszewski
Bilet: 10 zł

Marianna to kobieta po czterdziestce. Niestety urodziła się w ciele mężczyzny i jej droga to bycia sobą w 100 procentach była niewyobrażalnie wymagająca. Chęć bycia kobietą nie tylko w wymiarze emocjonalnym i mentalnym, ale też w zakresie fizycznym – takie pragnienie Marianna okupiła rezygnacją z dotychczasowego życia. Musiała zostawić żonę i córki, pogodzić się z odrzuceniem i brakiem akceptacji ze strony rodziców i znajomych, z samotnością. Ale bycia kobietą, życia w zgodzie z własnym ciałem i tożsamością, było silniejsze. Było naturalne.

Co więcej, bohaterka wymyka się ideologicznym stereotypom. Zamiast na paradę równości idzie sobie na mszę, bo jest niedziela, a ona jest katoliczką. To typ cichej wojowniczki, która nie celebruje swojego męczeństwa i nie uskarża się na zły los.

Ten film to człowiek i historia, którą powinien poznać każdy, kto uważa osoby transseksualne za chore psychicznie lub zboczone. To historia dla tych, którzy boją się przyznać, że nie tolerują inności tylko dlatego, że istnieje. Tych, którzy słowem „gender” określają wszystko, co dla nich inne, choć niegroźne.

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl i www.stopklatka.pl