Październik: Filmy DKF 16mm

Kino KDK (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W październikowe czwartki o godz. 19.00 zobaczyć będzie można następujące filmy: "Dróżnik", "Ruchome słowa", "Słoń" oraz "Dziewczyna z perłą". Bilety w cenie tylko 5 zł.

Dróżnik

7 października (czwartek), godz. 19.00
USA, 2003, 88 min.
Reżyser: Thomas McCarthy
Wykonawcy: P. Dinklage, P. Clarkson, B. Cannavale, M. Williams

Ten skromny, rekordowo niskobudżetowy film jest delikatną, zabawną i wzruszającą tragikomedią. Wymyślił go i wyreżyserował podrzędny hollywoodzki aktor. Dzisiaj McCarthy dyplomami przywiezionymi z różnych festiwali mógłby sobie wytapetować mieszkanie. "Dróżnik" został okrzyknięty najlepszym "niezależnym" filmem roku. Jest to opowieść nie tylko o przezwyciężaniu izolacji, ale i o przezwyciężaniu lęku przed zmianą życia, które prowadzimy; życia, które wydaje nam się wystarczające i "optymalne", ale tylko dlatego, że inne bogatsze jego wersje traktujemy jako nierealne.

Samotnik Finbar to karzeł zafascynowany wszystkim, co jest związane z kolejnictwem. Po śmierci właściciela sklepu z kolejkami dla dzieci - swego szefa i jednocześnie jedynego przyjaciela - dziedziczy po nim małą, opuszczoną stację w zachodnim New Jersey. Finbar przeprowadza się na nią bez wahania. Miasteczko Newfoundland to dziura tak zapadła, że przyjazd Fina , ku jego przerażeniu, staje się ogromnym wydarzeniem dla jego mieszkańców. Nowy nabytek miał być dla niego oazą spokoju, pustelnią, o której zawsze marzył. Ma już dość bycia traktowanym jak dziwoląg. Pilnie strzeże swojej samotności, ale nie udaje mu się to wobec nachalnej towarzyskości gadatliwego Joe, prowadzącego budkę z hot dogami nieopodal dworca, a także jeszcze bardziej osamotnionej Olivii, malarki z pobliskiego miasteczka porzuconej przez męża po śmierci ich jedynego dziecka. Cała ta trójka powoli i z oporami zbliża się wzajemnie do siebie.

„Dróżnik” był nagradzany m.in. na festiwalach filmowych Sundance i San Sebastian, ostatnio został wyróżniony Independent Spirit Awards (najważniejsze wyróżnienie dla kina niezależnego w USA).

Ruchome słowa

14 października (czwartek), godz. 19.00
Portugalia/Francja/Włochy, 2003, 96 min.
Reżyser: Manoel de Oliveira
Wykonawcy: L. Silveira, J. Malkovich, C. Deneuve, F. de Almeida

Wykładająca historię na uniwersytecie lizbońskim Rosa Maria wyrusza wraz z ośmioletnią córką Marią Joaną w rejs z Lizbony do Bombaju, gdzie czeka na nie mąż i ojciec - pilot samolotów pasażerskich, by wspólnie wyjechać na wakacje. Elegancki wycieczkowiec zatrzymuje się po drodze w Marsylii, Neapolu, Atenach, Istambule i Aleksandrii, gdzie Rosa Maria, korzystając z okazji, zwiedza z córką zabytki, o których opowiadała studentom, ale których wcześniej nie widziała.

Na pokładzie statku nawiązuje znajomość z kapitanem Johnem Walesa, Amerykaninem polskiego pochodzenia i trzema kobietami o światowej sławie: Francuzką Delphine - znaną buissness woman, Greczynką Heleną - pieśniarką i aktorką oraz Włoszką Francescą - byłą top modelką. Podczas wspólnej kolacji, rozmawiają - każdy w swoim własnym języku - o kulturze i cywilizacji. Spotkanie przerywa nieoczekiwane zdarzenie...

Słoń

21 października (czwartek), godz. 19.00
USA, 2003, 81 min.
Reżyser: Gus Van Sant
Wykonawcy: T. Bottoms, M. Malloy, V. O'Brien, J. Robinson, A. Frost, E. Deulen

20 kwietnia 1889 roku przeszedł do historii jako dzień urodzin Adolfa Hitlera. 110 lat później w szkole średniej Columbine w amerykańskim miasteczku Littletown dwóch nastolatków hucznie "uczciło" tę rocznicę. Uzbrojeni w zakupione przez internet karabiny maszynowe zabili 15 osób. Ofiarami byli ich dobrzy znajomi: uczniowie i nauczyciele. W finale krwawej jatki młodociani mordercy sami wymierzyli sobie karę. Film Van Santa jest powrotem do tamtych wydarzeń.

Akcja ogranicza się do jednego tylko dnia i niemal całkowicie zamknięta zostaje w murach szkoły. Van Sant zmierza do kulminacji nieśpiesznie, każąc nam sunąć labiryntami korytarzy, zatrzymywać się w salach lekcyjnych, bibliotekach, stołówkach, przyglądać się zwykłym zajęciom z w-f i banalnym flirtom podczas przerw. Poznajemy po kolei przyszłe ofiary: Johna, który ma problemy z ojcem alkoholikiem, Eliasa, który nie rozstaje się z aparatem fotograficznym, anorektyczne nastolatki... Poszczególne epizody zazębiają się, nakładają, budynek szkoły jest dla kamery niczym szklany sześcian, który oglądamy z różnych stron.

Tym, co najbardziej uderza jest ostentacyjny brak jakichkolwiek prób wyjaśnienia: jak to się właściwie stało? Nie ma penetrowania psychiki sprawców, ani dociekania, w jaki sposób dwóch normalnych młodych ludzi mogło zamienić się w maszyny do zabijania. Van Sant nie udaje, że wie, jak mogło dojść do tak bezsensownego aktu przemocy. Zbrodnia jest dla reżysera czymś niepojętym - stąd, być może, tytuł filmu. Bezpośrednio odnosi się on do przypowieści o ślepcach, którzy spotkali słonia i nie rozpoznali w nim monstrualnego stwora, biorąc jego ogon za sznurek, ucho za wachlarz, a kieł za włócznię. Film Van Santa pozostawia nas z tym stworem sam na sam, nie przynosząc żadnej racjonalizacji ani pocieszenia. Urywa się, zanim padnie ostatni strzał, i nie pozwala łatwo wrócić do równowagi.

Podczas 56-tego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes obraz otrzymał Złotą Palmę a Gus Van Sant został zwycięzcą w kategorii Najlepszy Reżyser.

Dziewczyna z perłą

28 października (czwartek), godz. 19.00
Wlk. Brytania/Luksemburg/USA, 2003, 95 min.
Reżyser: Peter Webber
Wykonawcy: S. Johansson, C. Firth, T. Wilkinson, E. Davis

Miasto Delft, Holandia, rok 1665. 17-letnia Griet musi podjąć pracę, by pomóc swojej rodzinie. Zostaje służącą w domu malarza Johannesa Vermeera i stopniowo zwraca na siebie uwagę swojego pana. Choć dzieli ich wszystko - pochodzenie, wychowanie i wykształcenie - Vermeer odnajduje w Griet pokrewną duszę, która tak jak on ma intuicyjne wyczucie barwy i światła. Odkrywa więc przed nią tajemniczy świat swoich obrazów.

Film aż kipi od Vermeera. Każde niemal ujęcie wystylizowane zostało na obraz. Wybitny operator Eduardo Serra używa kamery niczym pędzla. Przed naszymi oczami przesuwają się gotowe do zawieszenia w galerii martwe natury, XVII-wieczne miejskie pejzaże, intrygujące portrety. Koneserzy z lubością rozpoznają znajome tytuły. Wielbiciele epoki odnajdą realistyczny konkret.

Obraz otrzymał trzy nominacje do Oscara (najlepsze zdjęcia, scenografia i kostiumy), dwie do Złotych Globów, a operator Eduardo Serra został nagrodzony statuetką Brązowej Żaby na festiwalu Camerimage 2003.

opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl