Listopad: Filmy DKF 16mm

Kino KDK (ul. Bieszczadzka) zaprasza na kolejną serię filmów w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego "16mm". W listopadowe czwartki o godz. 19.00 zobaczyć będzie można filmy: "Dziewięć żywotów Tomasa Katza", "Orbis Pictus", "Kawa i papierosy" oraz "Nói Albinói". Bilety w cenie tylko 5 zł.

Dziewięć żywotów Tomasa Katza

4 listopada (czwartek), godz. 19.00
Wielka Brytania/Niemcy, 2000, 87 min.
Reżyser: Ben Hopkins
Wykonawcy: T. Fisher, T. Maudsley, I. McNeice, W. Keen

Współczesny Londyn. Za kilka godzin nastąpi zaćmienie Słońca. Z kanału ściekowego koło autostrady M25 wychodzi dziwnie ubrany osobnik o bladej twarzy. To demoniczny Tomas Katz, który potrafi wcielać się w innych ludzi. Wykorzystując tę umiejętność przeobraża się w dziewięć różnych postaci: taksówkarza, ministra rybołówstwa, szefa londyńskiego metra. Anarchia i chaos zaczynają ogarniać Londyn. Jedyną osobą, która zaczyna odkrywać mroczny cel Tomasa Katza, jest niewidomy szef londyńskiej policji. Czy jednak zdąży go powstrzymać?

Utrzymana w kafkowskiej i surrealistycznej atmosferze filmowa opowieść oscyluje nieustannie między metaforyczną przypowieścią o końcu świata i anarchistyczną z ducha satyrą na społeczeństwo brytyjskie i jego instytucje: rząd, policję, telewizję, szkołę, londyńskie metro itp. Tę niejednoznaczność pogłębia dodatkowo poetyka "Dziewięciu żywotów...", która jest oszałamiającą mieszaniną różnych gatunków: czarnej komedii, kina niemego, policyjnego thrillera, niemieckiego ekspresjonizmu i performance, a także wyraźna skłonność reżysera do koncentrowania się na zabawie filmową formą.

Orbis Pictus

11 listopada (czwartek), godz. 19.00
Słowacja, 1997, 105 min.
Reżyser: Martin Sulik
Wykonawcy: D. Nvotova, B. Turzonova, M. Labuda, J. Satinsky

16-letnia Teresa opuszcza z ulgą szkołę z internatem na prowincji i rusza do stolicy, aby odnaleźć swoją matkę. W czasie wędrówki trafia na stację kolejową, na której nie zatrzymują się już pociągi, i na wyręb drzewa w lesie, uczestniczy w wiejskim weselu i jest świadkiem tajemniczego zebrania w przydrożnej restauracji. Spotyka także różnych ludzi, rozmawia z nimi i wysłuchuje ich opowieści.

Oglądany bezrefleksyjnie film Martina Sulika wydaje się na pierwszy rzut oka uporządkowaną chronologicznie sekwencją obserwacji znanych nam dobrze z codziennego doświadczenia. Zbiorem obyczajowych scenek okraszonych tzw. surrealistycznym humorem. Nieco uważniejszy widz szybko zorientuje się jednak, że te realistyczne scenki nie dają się zredukować do czysto "rodzajowego" wymiaru. Że prezentowane w "Orbis Pictus" postaci, sytuacje i fabuła są metaforami. Metaforami czego? Wartością filmu Sulika jest wieloznaczność tych metafor. Dla jednych więc "Orbis Pictus" będzie obrazem współczesnej Słowacji, dla innych - ironicznym komentarzem na temat różnych instytucji życia społecznego, takich jak kapitalistyczna gospodarka, polityka, kultura ludowa, sztuka, szkoła itp.

Kawa i papierosy

18 listopada (czwartek), godz. 19.00
USA, 2004, 95 min.
Reżyser: Jim Jarmusch
Wykonawcy: R. Benigni, S. Buscemi, I. Pop, T. Waits

Jarmusch rozpoczął swój cykl krótkich etiud filmowych bodaj 18 lat temu. Z czasem aranżowane przez Jarmuscha scenki zatracały charakter zamkniętych, prowadzących do jakiegoś rozwiązania całości: stawały się - w większości przynajmniej - coraz bardziej otwartymi, improwizowanymi i niedbałymi rozmówkami. Co je łączyło? Po pierwsze, obecność "sław" - nie tyle może okładkowych gwiazd, co postaci znanych w swoim - aktorskim bądź muzycznym - środowisku. Po drugie, spotkania odbywały się nieodmiennie przy "kawie i papierosie". Po trzecie, były one rejestrowane na czarno-białej taśmie, utrzymane w surowej konwencji; przypominały studenckie etiudy. Teraz otrzymujemy ich pełną antologię: 11 krótkich filmików.

Nói Albinói

25 listopada (czwartek), godz. 19.00
Islandia/Niemcy/Wielka Brytania/Dania, 2003, 90 min.
Reżyser: Dagur Kari
Wykonawcy: T. Lemarquis, T. Gunnarson, E. Hansdóttir, A. Fridriksdóttir

Siedemnastoletni Noi, razem ze swoją sympatyczną babką mieszka w małej odludnej miejscowości na Islandii. Noi marzy o tym aby uciec z miejsca, w którym przyszło mu żyć. Czuje się wyobcowany i izolowany, a skuta lodem i zasypana śniegiem okolica, dodatkowo to uczucie pogłębia. Noi uwikłany jest między potrzebę wyrażania swojej frustracji, buntu, a próbą zadowolenia swojego ojca taksówkarza-alkoholika, który marzy aby syn skończył szkołę i stał się Kimś. Noi utwierdza się w przekonaniu, że musi uciec z Islandii, a do swojego planu próbuje przekonać Iris, dziewczynę, która pracuje w sklepiku na stacji benzynowej.

Pełnometrażowy debiut Dagura Kuri mówi o obronie prawa do wyboru własnego sposobu życia. O wynikającym z tej postawy buncie przeciwko narzucanym jednostce przez społeczeństwo konwencjom i stereotypom. Buncie wyrażającym się często w naiwnych i śmiesznych formach, ale buncie autentycznym. I dlatego pokazywanym przez reżysera z sympatią i ciepłym humorem.

Ten skromny i ascetyczny wizualnie film (świetne zdjęcia Rasmusa Videabeka) zdobył liczne nagrody na festiwalach, a jego autor uznawany jest za największą nadzieję kinematografii islandzkiej.

Opracowanie na podstawie materiałów serwisów internetowych: www.filmweb.pl, www.gazeta.pl, www.onet.pl, www.stopklatka.pl